POTOP HENRYKA SIENKIEWICZA

Potop Henryka Sienkiewicza to druga część Trylogii autora między innymi „Krzyżaków”, „Quo Vadis” i „W Pustyni i w Puszczy”. W Potopie głównym wątkiem historycznym jest najazd Szwedów na Rzeczpospolitą w XVII wieku, który ze względu na swoją intensywność nazwany został „Potopem szwedzkim”. Drugi, główny wątek poza-historyczny to miłość Andrzeja Kmicica, chorążego Orszańskiego do Panny Aleksandry Billewiczówny. Związek miłości i historii jest tu nierozerwalny.

Książka z racji swej obszerności często traktowana jest jako ciężka i trudna dla czytelnika. Jednak po dość monotonnym początku (kilkadziesiąt pierwszych stron bez wartkiej akcji) akcja nabiera bardzo dużego rozpędu. Z racji bardzo wielu wątków opowieści Potop jest najbardziej obszerną częścią Trylogii. W tej części też spotykamy wielu bohaterów z części pierwszej, którzy tu jednak odgrywają drugoplanowe role.

W książce jest kilka kulminacyjnych momentów, które warto poznać bardziej szczegółowo, naszym zdaniem to:

Spalenie Wołmontowicz przez Kmicica
Próba porwania Oleńki przez Kmicica i jej odbicie przez Wołodyjowskiego
Zdrada Hetmana Wielkiego Janusza Radziwiłła
Uwolnienie pułkowników przez Pana Zagłobę
Zasadzka i pojmanie Kmicica przez Pana Wołodyjowskiego i jego uwolnienie
Porwanie księcia Bogusława przez Kmicica
Obrona Częstochowy
Wyprawa Kmicica do Króla na Śląsk
Uratowanie Króla przez górali
Pobyt Kmicica w Zamościu
Pogoń króla Szwedzkiego za Polskim
Oblężenie wojsk szwedzkich w rzecznym saku
Bitwa o Warszawę
Pochód Kmicica na Litwę i pokonanie Bogusława Radziwiłła
Kmicic ogłoszony bohaterem w kościele