MICHAŁ WOŁODYJOWSKI CHARAKTERYSTYKA OGÓLNA
Michał Wołodyjowski herbu Korcz to urodzony około 1626 roku szlachcic Polski pozostający przez długie lata, aż do tragicznej i zarazem bohaterskiej śmierci, wiernym żołnierzem w służbie Rzeczpospolitej.
W Trylogii z bohatera wycofanego, niejako drugoplanowego w Ogniem i Mieczem wyrasta w Potopie na postać pierwszoplanową, natomiast trzecia część Trylogii samym tytułem: „Pan Wołodyjowski” informuje czytelnika o roli ówczesnego już pułkownika Rzeczpospolitej.
Wołodyjowski nigdy nie dorobił się znacznej fortuny, a jego rodzinne zimie przepadły, gdyż pochodził z terenów Ruskich (Ukrainy), które zostały zajęte przez nieprzyjaciół. Nie narzekał jednak na swój los – był przede wszystkim wzorem rycerskiego męstwa, oraz honoru. Jego charakterystycznymi cechami były niespotykane umiejętności szermierskie (już w Ogniem i Mieczem uchodził za genialnego szermierza, a w Potopie i Panu Wołodyjowskim często nazywany był Pierwszą Szablą Rzeczpospolitej), oraz bardzo mizerna postura. Wg. Nas Wołodyjowski mógł mieć około 150-155 cm wzrostu, przez co na tle sobie współczesnych był raczej filigranowy i dlatego zwykł powtarzać słowa swojego ojca:
dał Ci Bóg nikczemną postać, jeśli się ludzie nie będą ciebie bali, to się będą z ciebie śmiali
Filigranowość jednak Pan Wołodyjowski przekuł w swoje największe oręże – zwinny i sprytny był idealnym materiałem na geniusza fechtunku. Nigdy nie został pokonany w pojedynku, raz jeden poszarpał go jego najwierniejszy przyjaciel Jan Skrzetuski.